Συνάντησα όλων των ειδών τις αναπηρίες μα τέτοια δεν έχει καταγραφέι σε κανένα διαγνωστικό εργαλείο. Έλεγα για να μπορέσω να την αλλάξω έπρεπε πρώτα να την κατανοήσω. Έπρεπε να γίνω και εγώ μέρος της να γραπωθώ απο τους κόλπους της και να κολυμπήσω μέσα της. Έπρεπε να αλλάξω. Με πρόσταζες άλλωστε. Τίποτα δεν κατάφερα. Κανέναν δεν γιάτρεψα. Μονάχα να φορτώσω λίγες πληγές ακόμη στα σώματα μας. Έχεις δίκαιο. Για όλα πια. Δεν είναι μόνο τα βρέφη που γραπώνουν το δάκτυλο σαν σπάσει ο σάκος και θέλουν να τα προστατέψεις. Είναι και οι βαρυποινίτες. Αντιστράφηκαν οι ρόλοι και τώρα ω ναί το ξέρω....δεν είσαι εσύ αυτός που θα απλώσει καμιά φτερούγα δίπλα μου. Ποτέ δεν ήσουν. Νόμιζα πως θα άντεχα να μουν δυνατή και για τους δυό μας. Μα δεν είμαι. Δεν είμαι κάν για σένα πια. Και ξέρεις τι...δεν είναι απο τον μακροκοσμο που ήθελα προστασία...ήταν απο σένα.. Συγχώρεσε με, για όλα οσα δεν είμαι πια. ..Μοναχα τις ώρες που ξαπλώνεις να μπορούσες να μας συγχώρεσεις.....καλή τύχη. Σ αγαπώ.
Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010
Προηγούμενες αναρτήσεις
- Εγώ δεν είμαι ποιητής. Είμαι απο αλλού....
- Λέξεις...λέξεις...λέξεις.... αγκαλιάστε με την ώρα...
- Ο πιο μεγάλος πόνος δεν είναι όταν σταματούν να σε...
- Χαράματα στο μαξιλάρι. Μετά απο κάθε αποτυχημένη π...
- Στο σύθαμπο
- Προφητεύω με κάρτες κλωθογυρισμένες πηγαίνω στην χ...
- Η αφαίρεση των πέντε αισθήσεων είναι επιλογή. Άστ...
- Κατι συμβαίνει εκεί έξω. Γύρισε. Φοβάμαι. Τον ξέρω...
- Κάθε χρόνο ο ίδιος ανελήτος Μάρτης. Κάθε χρόνο να...
- Τα παιδιά έπαιζαν δίπλα στην μάντρα. Ο Νικόλας έφτ...
Εγγραφή σε
Αναρτήσεις [Atom]
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα