Λικέρ Αγίας Νεκταρίας. Ντοστογιέφσκι.
Πώς μοιάζει να κρατάς αγκαλιά το μωρό σου?
Εγώ θα μαι στο γραφείο και συ θα κάθεσαι ήσυχα,
με το λικέρ και τα βιβλία σου..
Έτσι έλεγες.
Και γώ κάθομαι ήσυχα
μα εσύ δεν είσαι στο γραφείο.
Το άνοιξα. Μετά απο τόσο καιρό.
Το δωμάτιο φάντασμα....
Πώς μοιάζει να κρατάς το παιδί σου>?
Άραγε.....ξεφοβήθηκες το χάδι...
"Δεν ξέρεις να χαιδεύεις παιδιά"
"'Οχι, δεν ξέρω"......
Βοηθός θαλάμου. Αναμετάδοση.
Ο άντρας, η γυναίκα, το παιδί.
Συγχώρεσε με.
Που δεν σου χάρισα το πρώτο....που δεν σε έμαθα να αγκαλιάζεις.
"ο παίκτης".
Ο παίκτης.
Δεν ξέρω αν θέλω να μου το πείς πια.
Δεν ξέρω αν έχει σημμασία πια.
Δεν ήμουν εκεί και δεν ήσουν εδώ.
Δεν ήσουν εδώ και δεν ήμουν εκεί.
Ίσως έτσι έπρεπε να ήταν πάντα.
Αγία Νεκταρία. Λικέρ. Βιβλίο.
Μιχαήλ Άγγελος, εσύ και η Μαρία.
Θυμάσαι μια μέρα στη Λάνια που σου είπα δεν συνηθίζεται να πεθαίνεις μόνος......
Συνηθίζεται τελικά.
Στο τανγκό ένας αουτσαίτερ.....το πάθος είναι αλλού.
Όχι εδώ. Δεν ξέρεις μου λές πως είναι.
Όχι δεν ξέρω.
Η κατάρα η μόνη μου ερωμένη έλεγες.
Μια μέρα βρήκα ένα χαρτί που έγραφες οτι μαγαπούσες.
Ένα κομμάτι χαρτί με έκανε να μην σε παρατήσω ποτέ.
Ούτε την ώρα που μου το ζήταγες .
Η κατάρα και η αγάπη.
Παιδούλα τότε κράταγα μόνο την αγάπη μέχρι που η κατάρα
με πάγωσε.
Χιονίζει στο Τρόοδος. Τώρα πια δεν μου ζητάς να πάμε μέχρι
το σπίτι της γιαγιάς να ανάψουμε το τζάκι.
Τώρα πια ένας απόγονος έσκισε όλες τις σελίδες της γενιάς του πελάγου.
Και η φυλή μας έμεινε χωρίς αρχηγό.
Ο αχινός χωρίς γυναίκα και η γυναίκα χωρίς καλύβι.
Η κόρη του Πενθέα υπάρχει μόνο σαν τον γκιώνη τις νύκτες.
Προδοσία. Για πάντα.
Δεν θέλω να ξέρω. Η αλήθεια είναι δεν θέλω να ξέρω.