Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

Επέστρεψα σπίτι. Στο σπίτι που κρεμάζω τους καναπέδες και τα διαφημιστικά απο ζεπρονέ ξύλο στο ταβάνι. 2, 60. Για να χωρεί ολόκληρη μου την θλίψη. 2, 60 για να περισσεύει χωρίς να κόπτεται. Δεν βρήκα τους φίλους μου, έφυγα. Πήρα την πιο μεγάλη λεωφόρο. Στο μυαλό μου βουίζει όχι η σφήκα που φύτεψες εσύ, όχι, αυτή έχει ταριχευθεί και πλέον την έχω σαν το πιο μεγάλο μου παράσημο. Τα λόγια. Τα λόγια εκείνης που το αξίωμα δίνει το έναυσμα για να ταμπελώνονται ανθρώποι και να παίρνονται αποφάσεις γι αυτούς χωρίς αυτούς. Κλαίω. Όσο άπειρη και να είμαι όσο μικρή και να μαι, όποια θέση και να κατέχω με τα χρόνια δεν θα ονομάσω ποτέ μια μάνα άχρηστη. Μεγάλη κουβέντα της είπα να αποκαλείς ένα άνθρωπο με αυτό το επίθετο και ντράπηκα. Ντράπηκα τόσο πολύ για εκείνη. Ντράπηκα που είμαι η μικρή και άπειρη και είναι η κυρία με τα χρόνια πείρας. Ένιωσα σαν να πυροβόλησαν την καρδία μου, σαν να της άνοιξαν μια τρύπα και όσο εγώ η μικρή υπαλληλάκος να προσπαθώ όχι να διορθωσω, να απαλύνω, να ανακουφίσω, να προλάβω ...εκείνη την ώρα όλα έμοιαζαν ένα μεγάλο τίποτα. Κλάιω. Ντρέπομαι. Ντρέπομαι για τις προκαταλήψεις και τις θεωρίες των ανθρώπων. Ντρέπομαι. Που ανήκω και εγώ σε εκείνο το σύστημα. Ντρέπομαι που προχθές δεν είχα άλλη υπομονή. Και είχες δίκαιο. Είχες δίκαιο για την ηρεμία ψυχής. Θα ήθελά να ήσουν εδώ. Ξέρω οτι δεν θα με άκουγες. Ξέρω οτι θα έλεγες να κλείσω το στόμα γιατί έτσι είναι το σύστημα....μα μέσα σου ξέρω , οτι και εσύ το ίδιο θα έκανες. Δεν μπορώ να γίνω διπλομάτισσα και δεν μπορώ να κλείσω το στόμα. Είχε δίκαιο η μάνα μου. Μα και η καρδία μου έχει. Και εγώ δεν θα γλύψω κανενός την φιγούρα. Ένιωσα άσχημα. Δεν ξέρω γιατί πονάει τόσο. Σήμερα η μάνα μου ήθελε να σου στείλει φαγητό. Την άφησα να το βάλει στο τάπερ. Το έβαλα στο ψυγείο. Χτές συνάντησα την δική σου τυχαία. Την ρώτησα αν έχει νέα σου. Στο βλέμμα της είδα την αποστροφή, εκείνη για την οποία έχει πειστεί οτι εγώ δεν μπορώ να σε κάνω ευτυχισμένο. Τους ζήτησα συγνώμη προχθές. Ήθελα μόνο να ήξεραν την αλήθεια.
Και εσύ που την έμαθες, τί άλλαξε? Καληνύκτα.Όπου και να σαι. Σε αγαπώ.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα