Νύκτες τ Αυγούστου. Ακούω τους άνδρες να σφυρηλατούν τις ατσάλινες
πανοπλίες τους.
Τ απογέματα μυρίζω το λούστρο εκείνο που τις κάνουν να γυαλίζουν
στο φώς της μέρας.
Πρωινές ώρες ακούω τον βηματισμό τους καθώς τις προβάρουν
έξω απ το παραθύρι μου.
Πώς αντέχουν έξτρα βάρος?
Βλέπω τις φωτιές που ανάβουν τις νύκτες
διδάσκοντας την τέχνη στον πιο φοβισμένο εαυτό τους.
Μην αφήσουν κανένα κομμάτι γεναιότητας απροστάτευτο.
Ακούω τους άντρες την μέρα, τα απογέματα , τις νύκτες
να κουβαλούν τις ασπίδες τους στην σπηλιά τους.
Αλήθεια με τόσες ασπίδες εκει μέσα,
που χωράνε τον εαυτό τους?