Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010

Καλοκαίρι στο δρόμο, χειμώνα στο σπίτι, μια ζωή στο πουθενά. Δεν ελπιζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα. Έπαψα να αγαπώ.

Θέλω να ερωτευτώ....ζωντανούς ανθρώπους...ανθρώπους που δεν φοβούνται, ανθρώπους που μπορούν να λιώσουν απ την ματαίωση και να υπάρχουν ακόμα....Θέλω να ερωτευτώ.....ανθρώπους που δεν θέλουν να συμβιβαστούν.....που δεν κλωνίζεται η πίστη τους σαν γονιμοποιήσουν, που δεν αλλάζουν γωνιές σαν γονιμοποιήσουν.  Θέλω να ερωτευτώ. Ανθρώπους που είναι έτοιμοι να παρατήσουν την δουλειά τους για να με συναντήσουν σε ένα σταθμό ενός τρένου και στο ηφαίστειο ενός νησιού. Θέλω να ερωτευτώ. Εκείνον που για μια και μοναδική στιγμή δεν θα θέλει να τον αγαπήσω και να τον δεκτώ όπως είναι αλλα να με αγαπήσει και να με δεκτεί όπως είμαι. Θέλω να ερωτευτώ. Εναν και μοναδικό που θα με κυνηγήσει, και θα είναι ξεμέθυστος απο εγωισμό....Θέλω να ερωτευτώ. Αυτόν που θα είναι ευτυχισμένος όταν με βλέπει να χαμογελώ, αυτόν που θα θέλει να με βλέπει χαμογελώ. Θέλω να ερωτευτώ αυτόν που θα μου κάνει δώρο τα χριστούγεννα δίσκους του Dean Martin , εκείνον που δεν θα μου στέλνει μην στο κινητό , αλλά θα μου το λέει κοιτώντας με στα μάτια "είσαι πανέμορφη μωρό μου". Θέλω να ερωτευτώ κάποιον που να μην φοβάται τον εαυτό του. Θέλω να ερωτευτώ αυτόν που θέλει να περάσει τη ζωή του μαζί μου ταξιδεύοντας. Θέλω να ερωτευτώ. Έναν άνθρωπο που μεστα χρόνια θα ωριμάζει η πραότητα της ψυχής του και όχι ο ναρκισσισμός του. Θέλω να ερωτευτώ έναν που την ώρα που παίρνει το κλειδί κάτω απ το μαξιλάρι, εγώ έχω ήδη φύγει απ το σπίτι. Θέλω να ερωτευτώ έναν που να αντέχει τον πόνο να είναι άντρας, που να αναγνωρίζει οτι αν τον έχω λατρέψει είναι γιατί το έχω επιλέξει. Θέλω να ερωτευτώ κάποιον που να μπορεί να ανατρέψει ολάκερη τη ζωή του για μένα, ολάκερο τον εαυτό του, ολάκερη τη ψυχή του, ολάκερο το κρανίο του. Θέλω να ερωτευτώ εκείνον που έναν καυτερό μήνα του καλοκαιριού θα τον περάσουμε στο αυτοκίνητο ταξιδεύοντας στην Ευρώπη, που θα κρατά σημειώσεις και το βράδυ θα κολυμπούμε στα σεντόνια φτηνών ξενοδοχείων. Θέλω να ερωτευτώ κάποιον που σαν ταξιδέψει μόνος του να μου χαρίσει τις πιο φευγαλέες του σκέψεις κι μια εσάρπα πολύχρωμη για μένα μόνο κι όχι αγορασμένη εις διπλούν. Θέλω να ερωτευτώ κάποιον που η απόσταση μου μεταξύ του να είναι τόση όση για να παίρνει μορφή η δημιουργία. Κάποιον που να ξέρει πως αν κρατήσει μια ανάσα πιο πολύ απόσταση τότε τα πάντα έχουν σιγάσει και έχουν αλλάξει και έχουν χαθεί.

1 σχόλια:

Ο χρήστης Blogger Nina είπε...

Μην ξεχάσεις ότι θέλεις. Μην συμβιβαστείς με τίποτα λιγότερο και θα γίνουν όλα με το χρόνο τους.

υ.γ.πόσο θέλω κι εγώ..! :)

13 Φεβρουαρίου 2010 στις 7:59 π.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα