Που στ αλήθεια πάνε οι άνθρωποι που κάποτε αγάπησες?
Πού χώνονται τα όνειρα που είναι δεμένα με σχέσεις?
Πιάσε μου το χέρι να σταματήσω να γράφω.
Αμα πεθαίνει μέσα σου η πίστη και η εμπιστοσύνη
τίποτα μην γράφεις.
Γιατί είναι όλα ψεύτικα και ανόητα και ποταπά.
Εκείνο που μου λείπει έγινε μια θλιβερή ανάμνηση.
Εκείνο που μου λείπει ξεζουμιέται μεστη μηχανή
του χρόνου. Προς τα πίσω.
Σε ένα χωριό στο βουνό. Εκεί έπρεπε να στήσω το σπίτι μου.
Εκεί ήταν πάντα το πεπροωμένο μου.
Στο είπα, χρόνια πριν.
6 εισιτήρια στο χέρι.
Δεν υπαρχει πια εκείνη αγάπη μου.
Την πέταξες στα σκουπίδια.
Πάψε να την ζητάς.
Να βρείς κάποιον που θα σε αγαπήσει μου έλεγες.
Θα ήθελα να μπορούσε να με αγαπήσει.
Μα είναι σκοτεινός σαν και σένα.
Με κανέναν δεν είμαι. Μονάχα με μένα.
Σπάσε όλα μου τα δάκτυλα να μην γράφω.
Ασυνάρτητες λέξεις.
Φεύγω αγάπη μου χωρίς να σε χαιρετίσω
Πάνε χρόνια που πάψαμε να χαιρετάμε ο ένας τον άλλον.
Εσύ δεν ξέρεις τι σημαίνει να αιμορραγείς απ την μήτρα.