Μόνο αν γίνεις φταίκτης μπορείς να συγχωρέσεις. Μόνο αν βουτήξεις μεστην πίσσα μπορείς να έχεις ελευθερία κινήσεων. Μόνο αν κοιτάξεις ανάποδα μπορεί κάποτε να καταφέρεις να κοιτάξεις ίσια. Πλαστικότητα του εγκεφάλου. Ο ερωτευμένος χάνει τον ευατό του, γίνεται όμοιος με εκείνον που ερωτεύεται. Δεν είναι όλα ρόζ στην αγάπη. Όσο ο άνθρωπος κονταροκτυπιέται με το ατελές εγώ του θα μπορεί να θεραπέυεται. Είμαι άσχημη. Και δεν νιώθω ενοχές. Είμαι άσχημη. Η πορεία προς την ανάκτηση της άλλοτε αγνότητας έχει για πάντα σβηστεί με την εξέλιξη μου. Θα μπορούσα να ονειρευτώ και να σκοπευτώ προς τη δημιουργία μιας άλλης. Ίσως έτσι να υπάρχει μια αμυδρή ελπίδα για μια καλύτερη ψυχή. Όσο είμαι κατάμαυρη μπορώ να ρουφάω απ τις τρύπες που ονομάζουν ρουθούνια την νηνεμία των κάλλιστων ανθρώπων. Εκείνων που μπένουν σφήνα σαν ρεκλάμα και σιγά σιγά χαλαρώνουν τον κόμπο. Και αναπνέω. Και υπάρχω. Και σχεδόν μοιάζω παιδική. Μέχρι να επιστρέψω στην καλύβα μου. Καμιά φορά συνέχιζω να είμαι. Μέχρι εκείνη την ώρα. Μέχρι ο διακόπτης να γυρίσει ξανά στο on.