Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009

Τα ερμάρια είναι κλειστά, οι καναπέδες καθαροί. Στον πάγκο της κουζίνας κανένα ίχνος απο σένα.
Κανένα ψίχουλο, καμιά λίγδα, κανένα κουκούτσι κάτω απο την πολυθρόνα. Πετάμενα μόνο κάτι βιβλία και περιοδικά στο τραπέζι. Όχι απο σένα. Όχι. Απο μένα. Όλα λοιπόν καθαρά. Δεν μυρίζω πια το τσιγάρο σου και ο καπνός δεν είναι πεταμένος στο πάτωμα. Πήρα θήκη για την ζάχαρη. Απο αυτές που εσύ δεν θα τις έβρισκες πρακτικές. Άφησα τα μπαχαρικά σου στο κουτί. Έπλυνα την πιντζάμα σου και την φύλαξα στο ερμάρι. Δεν θέλω καμιά κουβέντα άλλη. Προτιμώ τη μοναξιά μου. Κι ας ξέρω οτι με αγαπάς. Ναι, τώρα πια το ξέρω. Δεν είμαι οτι πρωταγάπησες και δεν είσαι οτι πρωταγάπησα. Δεν μπορώ να κάνω τον ήρωα πια. Συγχώρεσε με. Απλά δεν μπορώ.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα