Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010

Μικρό μου,

Λυπάμαι που δεν είχα την τυχη να σε γνωρίσω όταν πρώτη φορά άνοιξες τα μάτια σου. Δεν ειχα το δικαίωμα βλέπεις. Η αλήθεια ήταν οτι περίμενα. Περίμενα. Ένα μήνυμα, ένα τηλέφωνο...ένα κτύπημα στο κουδούνι και ένα χέρι να με φέρει κοντά σου....να σε γνωρίσω. Ήθελα τόσο να σου πώ καλως όρισες.....ήθελα τόσο πολύ να σου πω πόσο τυχερός είσαι μες τούτο τον κόσμο που σε αγαπάει και η μάνα σου και ο κύρης σου.
Δεν είχα την ευκαιρία να σε γνωρίσω μα δεν έχει καμιά σημμασία. Κάθε μέρα ονειρεύομαι πως είσαι, πως μοιάζεις και εύχομαι να είσαι καλά στην υγεία σου.
Να ξέρεις οτι σε αγαπά. Οτι πολύ σε αγαπά. Και είμαι σίγουρη οτι για σένα θα κάνει τα πάντα. Και έκανε μικρούλη μου.
Να τον προσέχεις μικρέ μου. Να του χαμογελάς. Γιατί έτσι θα νιώθει δυνατός. Να είσαι γερός μικρούλλη μου. Σε παρακαλώ, να σαι γερός. Να τον κάνεις να ναι ευτυχισμένος όσο θα μεγαλώνεις. Μην τον ρωτήσεις γιατί και πώς. Είσαι οτι σημαντικότερο του έτυχε ποτέ. Μια μέρα θα γράψω ένα παραμύθι μόνο για σένα. Στο υπόσχομαι.
Πολλοί προσπάθησαν να μας κάνουν εχθρούς μικρούλλη. Δεν τα κατάφεραν. Να προσέχεις σε τούτο το ταξίδι. Καμιά φορά τα γιατί έρχονται μετά απο χρόνια. Άστα να μεστώσουν. Μόνο τότε θα ωριμάσουν και οι απαντήσεις.
Να προσέχεις μικρέ μου. Και να προσέχεις και όσους βρίσκονται κοντά σου. Απο σένα πιάνονται.
Σε φιλώ γλυκά.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα