Γιατι

Υπάρχω , δεν υπάρχω...η ζωή μου γίνεται φάντασμα και αιώρειται σε χειμωνιατικες μελαγχολικες μελωδιες. Η ζωη μου...δεν ειναι εδώ. Λειπει. Ταξιδεύει με τον εραστή μου και κάνει κουνια. Η ματαίωση την σπρώχνει ψηλά και δεν τραγούδα τραγούδια παιδικά, παρά τραγούδια πένθιμα γαλλικά. Η ζωή μου ενας κάλαθος απο αναμνήσεις και ενα "δεν τα καταφέραμε"" με σωριαζει στο πάτωμα. Υπαρχω δεν υπάρχω....ανήκω δεν ανήκω...η ζωή μου μια αναμνηση και ενα ονειρο. Η ζωή μου ένας άνθρωπος. Κουρνίαζει τις νυκτες με την θάλασσα, δυο σακουλες μάτια κλείνουν ενα λερναιόυδρο "γιατί". Η αγάπη μου κάτι που το φαντάστηκα. Η αγάπη μου κάτι που υπάρχει. Η αγάπη μου ένας καλα γεμωμένος με μπετόν τοίχος. Και η ζωή μου φόρτσα , αγκαλια με τον τοιχο, συντρίμια πανω στον τοιχο. Υπάρχω δεν υπάρχω, γράφω δεν γραφω. Αιωρουμαι μεστους ζωντανους σαν φάντασμα. Κάποιος να σκεπάσει το κορμί με χώμα, μην σας μολύνει, τουτη η νέκρα, μην σας ταράξει τουτη η δυσωδία.... όλο αρμέγω αναμνήσεις , κι ολο δεν ξέρω ποια η αλήθεια και ποιό το ψέμα. Και μέσα σε τούτο τον τάφο, το ξέρω δεν θα κατατεθεί η αλήθεια γιατί δεν υπάρχει. Και γω θα συνεχίσω να ζώ σαν φάντασμα, δεν θα περνω σε κανένα απο τους δύο κόσμους, οσότου την ανακαλύψω. Ο βαρκάρης θα ρχεται και θα ξανάρχεται. Το νόμισμα του η αλήθεια μου. Το μη νόμισμα η αποστάση απο την φθορα και την αφθαρσία...